நீதிக் கதைகள்-தந்திலனும் கோரபனும்

தந்திலனும் கோரபனும்

தந்திலன் என்பவன் ஒரு பெரிய வணிகன். பெரிய செல்வந்தன் ஆன போதிலும்மக்களுடன் அன்போடு பழகி வேண்டிய உதவிகளைச் செய்து வந்தான். எனவேமக்களின் அன்பையும் அரசரின் நன் மதிப்பையும் பெற்றான். எனவே அரசகருவூலத்தின் தலைமை அதிகாரியாக நியமிக்கப் பெற்றான்.

தந்திலனுக்கு ஒரு மகள் இருந்தாள். அவளின் திருமணத்தை சிறப்பாக நடத்திமுடித்த தந்திலன் அரசர்

 மற்றும் ஊர் மக்கள் அனைவருக்கும் ஒரு விருந்துநடத்தினான். அறுசுவை விருந்து அளித்து ஆடை அணிகலன்களும் கொடுத்துஅனைவரையும் பெருமைப் படுத்தினான்.

அங்கே அரண்மனை சிப்பந்திகளும் கூட வந்திருந்தனர். அவர்களில் கோரபன் எனும் சிப்பந்தி வேலைக்காரர்களுக்கு என ஒதுக்கப் பட்டிருந்த ஆசனத்தில்அமராமல் அதிகாரிகள் அமரும் ஆசனத்தில் அமர்ந்து கொண்டான். அது கண்டதந்திலன் அவனை அவனுக்குரிய ஆசனத்தில் சென்று அமருமாறு கேட்டுக்கொண்டான். அதைக் கேட்காதது போல் அமர்ந்திருந்த கோரபன் மேல் கோபம்கொண்டான் தந்திலன். தன் வீட்டு வேலைக் காரர்களை அழைத்த அவனைவீட்டை விட்டு வெளியேற்றுமாறு பணித்தான். சிப்பந்திகளும் கோரபனை  வெளியேஅனுப்பினார்கள். இந்த அவமானத்தை எண்ணி எண்ணி கோரபனுக்குதூக்கமே வரவில்லை. தந்திலனை எப்படியும் பழி வாங்கவேண்டும் என்றுஎண்ணிக் கொண்டான். அதற்க்கான திட்டத்தையும்  வகுத்துக் கொண்டான்.

காலையில் எழுந்து அரசனின் அறையை பெருக்கி சுத்தம் செய்தான்.அப்பொழுது அரசன் எழுந்திருக்க வில்லை, அரைத்  தூக்கத்தில் இருந்தான். அரசன் படுத்திருந்த கட்டிலின் அருகில் வந்து கோரபன் பின் வருமாறு முணுமுணுத்தான். "தந்திலனுக்கு என்ன தைரியம் இருந்தால் இந்த மாதிரி செய்வான். பட்டத்து அரசியையே தழுவி சரசம் செய்கிறானே". இதைக்  அரசன் திடுக்கிட்டு எழுந்து கோரபனை பிடித்துக் கொண்டான். "சொன்னதெல்லாம் உண்மைதானா? "  என்று கோபமாய்க் கேட்கவும் மிகவும் பயந்து போன கோரபன், " இல்லை மன்னா நான் இரவு அதிக நேரம் சூதாடி விட்டு விடியும் போதுதான் திரும்பினேன். தூக்க கலக்கத்தில் ஏதேனும் உளறி இருந்தால் என்னை மன்னித்து விடுங்கள்" என்று கெஞ்சினான்.

அரசன் மிகவும் யோசித்தவாறே அவனை போகச் சொன்னான். அரசனின் சிந்தனை தாறுமாறாக சென்றது. "நம்மைத் தவிர அந்தபுரத்தில் சகஜமாக புழங்குவதுதந்திலன் ஒருவன்தான். தவறு நடந்து இருக்கலாம். அதை கோரபன் பார்த்து விட்டு நம்மிடம் சொல்ல அச்சப்படுகிறானோ" என்று பலவாறான சினதனையால்  மனம் அலை பாய்ந்தது. கடைசியில் ஒருவாறாக தந்திலனை அரண்மனை உள்ளே அனுமதிக்க வேண்டாம் என்று முடிவெடுத்து கட்டளையை எல்லா சிப்பந்திகளுக்கும் அனுப்பினான் அரசன். 

எப்போதும் போல அரண்மனைக்கு வந்த தந்திலனை அரண்மனைக் காவலன் உள்ளே அனுமதிக்க வில்லை. தான் ஒரு அரண்மனை உயர் அதிகாரியாய் இருந்தும் தன்னை உள்ளே அனுமதிக்காதது மிகுந்த குழப்பத்தை ஏற்படுத்தியது.  காரணம் கேட்ட போதும் ஒன்றும் சொவில்லை. காவல் காரனிடம் சண்டை போட்டுக் கொண்டிருந்த போது, அங்கு வந்த கோரபன்  ஏளனமாக சிரித்தபடி, " இவனை உள்ளே அனுமதித்தால் அரசனின் மனதை மாற்றி உன்னை பழி வாங்கி விடுவான். என்னை இப்படித்தான் ஒரு முறை கழுத்தை பிடித்து வெளியே அனுப்பி விட்டான். எனவே எந்தக் காரணம் கொண்டும் இவனை உள்ளே அனுமதிக்காதே! "என்றான். அப்போதுதான் தந்திலனுக்கு உரைத்தது. " முட்டாளாய் இருந்தாலும், பேடியாய் இருந்தாலும் அரண்மனையில் சேவகம் செய்பவனை மதிக்க வேண்டும். இது தெரியாமல் நான் தவறு செய்து விட்டேனே" என்று மனம் நொந்தவாறு  வீடு திரும்பினான்.

இந்த பிரச்சினையில் இருந்து  மீள வேண்டுமானால் அது மீண்டும் கோரபன் உதவியால் மட்டுமே முடியும் என்பதை உணர்ந்துக் கொண்டான்.அன்று இரவே கோரபனை அழைத்து  வீட்டில் நன்கு உபசரித்து வேண்டிய மட்டும் பொருட்களை அளித்து அவனை பலவாறாக சமாதானப்படுத்தினான். இதனால் மகிழ்ச்சி அடைந்த கோரபன் நிலைமையை மாற்றுவதாக உறுதி அளித்தான். 

அடுத்த நாள் மீண்டும் அதிகாலையில் அரசன் தூக்கக் கலக்கத்தில் இருக்கும் போது " இப்படி எல்லாம் நாட்டில் நடக்குமா? நம் அரசர் மலம் கழித்துக் கொண்டே மாம்பழம் தின்கிறாரே. அவரது தகுதிக்கு இது அடுக்குமா?"  என்று உரக்க முணுமுணுத்தான். கோபத்துடன் எழுந்த அரசன் "என்ன சொன்னாய்? " என்று விரட்டவும், மிகவும் பயந்து போனவனாக நடித்துக் கொண்டே, "அரசே! என்னை மன்னித்து விடுங்கள். நேற்றும் இரவு தாமதமாகத்தான் வீடு திரும்பினேன். தூக்க கலக்கத்தில் ஏதுனும் உளறி இருப்பேன்" என்றான். அரசன் கோரபனை எச்சரித்து அனுப்பிவிட்டு ஆழ்ந்து யோசித்தான். "சே! இவன் அன்றும் இப்படித்தான் உளறி இருக்க வேண்டும். அதைக் கேட்டு வீணாக தந்திலன் மேல் சந்தேகம் கொண்டு அவனை அனுப்பி விட்டோமே" என்று வருத்தப்பட்டான்.


தந்திலனை வரச்செய்து, " சும்மா உன்னை சோதிப்பதற்காக அவ்வாறு செய்தேன். இனி நீ எப்போதும் போல இந்த அரண்மனைக்கு வந்து போகலாம்" என்றான். தந்திலனுக்கு நிம்மதி பெருமூச்சு வந்தது. 

 நீதி- நமக்கு கீழ் வேலை செய்யும் ஆட்களை பகைத்துக் கொண்டால் விபரீதமே விளையும்.